...Το δέντρο ήταν πάντα εκεί στην πλατεία. Kοντά ...
Τους αγαπάω τους ευκαλύπτους...
Τον είδα, τον προσπέρασα, σταμάτησα και κοίταξα πίσω...
Πόσο μεγάλος είναι ο κορμός, δύο αγκαλιές...
Ακούμπησα τις παλάμες μου πάνω του... του μίλησα και τον
αισθάνθηκα... μετά, ακούμπησα και το μέτωπο συγχρόνως...
Zήτησα:
Θα φαντάζω τρελός είπε ο νους και με έβγαλε...
Σ' ευγνωμονώ...
Θα τα λέμε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου